多丽
多
丽
【宋代】
杨无咎
晚
风
清
,
淡
云
卷
尽
轻
罗
。
看
银
蟾
、
初
离
海
上
,
万
里
碧
汉
澄
波
。
碾
云
衢
、
玉
轮
缓
驾
,
照
山
影
、
宝
镜
新
磨
。
光
彻
庭
除
,
寒
生
绮
席
,
无
聊
清
兴
助
吟
哦
。
共
宴
赏
、
明
宵
天
气
,
晴
晦
又
知
他
。
无
眠
处
,
衣
濡
湛
露
,
目
断
明
河
。
念
年
来
、
青
云
失
志
,
举
头
羞
见
嫦
娥
。
且
高
歌
、
细
敲
檀
板
,
拚
痛
饮
、
频
倒
金
荷
。
断
约
他
年
,
重
挥
大
手
,
桂
枝
须
斫
最
高
柯
。
恁
时
节
、
清
光
比
似
,
今
夕
更
应
多
。
功
名
事
,
到
头
须
在
,
休
用
忙
呵
。