和无逸子敬独姥山
和
无
逸
子
敬
独
姥
山
【宋代】
牟巘
维
址
呀
洞
户
,
云
气
一
缕
烟
。
老
龙
蓄
精
祐
,
万
石
护
其
巅
。
从
此
叩
林
屋
,
倒
翻
水
中
天
。
金
庭
漫
隔
凡
,
穷
探
未
拟
旋
。
轰
豗
四
面
动
,
兀
坐
孤
寂
然
。
颇
疑
北
山
脉
,
跨
湖
潜
属
联
。
归
来
梦
所
历
,
跳
波
撼
昼
眠
。
种
橘
化
为
枳
,
我
发
日
已
宣
。
何
时
崦
边
路
,
去
伴
毛
公
仙
。
独
姥
旧
闻
名
,
俚
俗
讹
已
传
。
一
朝
得
妙
语
,
涂
抹
乃
更
妍
。
天
姥
似
失
色
,
叶
姥
休
语
年
。
而
我
复
自
笑
,
槁
干
非
叶
鲜
。
聊
以
调
二
士
,
鼓
棹
还
延
缘
。