答道素上人别
答
道
素
上
人
别
【唐代】
皎然
春
色
遍
远
道
,
寂
寞
闽
中
行
。
碧
水
何
渺
渺
,
白
云
亦
英
英
。
离
人
不
可
望
,
日
暮
芳
洲
情
。
黄
鹤
有
逸
翮
,
翘
首
白
云
倾
。
欲
为
山
中
侣
,
肯
秘
辽
天
声
。
蓝
缕
真
子
褐
,
葳
蕤
近
臣
缨
。
以
兹
夺
尔
怀
,
常
恐
道
不
成
。
吾
门
弟
子
中
,
不
减
惠
休
名
。
一
性
研
已
远
,
五
言
功
更
精
。
从
君
汗
漫
游
,
莫
废
学
无
生
。
忍
草
肯
摇
落
,
禅
枝
不
枯
荣
。
采
采
慰
长
路
,
知
吾
心
不
轻
。
幻
情
有
去
住
,
真
性
无
离
别
。
留
取
老
桂
枝
,
归
来
共
攀
折
。