满江红
满
江
红
【宋代】
吕胜己
小
立
危
亭
,
风
惨
淡
、
斜
阳
满
目
。
望
渺
渺
、
湘
江
一
派
,
楚
山
千
簇
。
芳
草
连
云
迷
远
树
,
断
霞
散
绮
飞
孤
骛
。
感
骚
人
、
赋
客
向
来
词
,
愁
如
束
。
磋
远
宦
、
甘
微
粟
。
惊
世
事
,
伤
浮
俗
。
且
经
营
一
醉
,
未
怀
荣
辱
。
君
不
见
、
渊
明
归
去
后
,
一
觞
自
泛
东
篱
菊
。
仰
高
风
、
寂
寞
奠
生
刍
,
人
如
玉
。