宿江口
宿
江
口
【唐代】
于邺
南
渡
人
来
绝
,
喧
喧
雁
满
沙
。
自
生
江
上
月
,
长
有
客
思
家
。
半
夜
下
霜
岸
,
北
风
吹
荻
花
。
自
惊
归
梦
断
,
不
得
到
天
涯
。