有怀松江
有
怀
松
江
【宋代】
胡宿
多
年
襆
被
玉
山
岑
,
鬓
雪
欺
人
忽
满
簪
。
驽
马
虽
然
贪
短
豆
,
野
麋
终
是
忆
长
林
。
鲈
鱼
未
得
乘
归
兴
,
鸥
鸟
惟
应
信
此
心
。
见
说
新
桥
好
风
景
,
会
须
乘
月
濯
烦
襟
。